Ο φωτογράφος Γιώργος Σεφέρης!

Και μιας κ ξεκινήσαμε πριν λίγες μέρες να ανακαλύπτουμε τους λογοτέχνες-φωτογράφους της χώρας,θα συνεχίσουμε με τον Γιώργο Σεφέρη. Δεν ξέρω πόσοι γνωρίζατε ότι ο Γ. Σεφέρης εκτός από ποιητής υπήρξε και φωτογράφος. Δεν εννοώ φωτογράφος απλά επειδή ήταν κάτοχος κάποιας  φωτογραφικής μηχανής ή γιατί φωτογράφιζε με αυτή την οικογένειά του και τα ταξίδια του. Το έκανε βέβαια και αυτό, ή πιο σωστά έκανε κυρίως αυτό. Από τα φοιτητικά του χρόνια στην Αγγλία μέχρι το τέλος της ζωής του, ο Σεφέρης φωτογραφίζει συστηματικά πρόσωπα και τοπία. Αρχικά χρησιμοποιεί μηχανές μεσαίου φορμά (δύο συνολικά), ενώ αργότερα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει 35mm. Ο φακός που χρησιμοποιεί είναι πάντοτε νορμάλ. Ο υπόλοιπος φωτογραφικός εξοπλισμός του αποτελείτε από ένα τρίποδο και ένα φωτόμετρο χειρός, αποφεύγει το φλας. Χρησιμοποιεί τις φωτογραφίες του σαν αναμνήσεις, σαν εφαλτήριο πολλές φορές από ότι γράφουν οι μελετητές του. Χαρακτηριστικά στα κείμενά του πολλές φορές βρήκαν σημειωμένο ένα «Φ», όπου υπάρχει σχετική φωτογραφία. Όπως μας πληροφορεί η Μάρω Σεφέρη (σύζυγός του και αγαπημένο θέμα φωτογράφησης) «Τον ενδιέφερε πολύ η φωτογραφία ως τέχνη, ως μάθημα. Ξεχώριζε την ωραία από την άσχημη ή την ωραιοπαθή φωτογραφία. Του άρεσε ο άνθρωπος με καλό μάτι».
Δεν τυπώνει ο ίδιος τις φωτογραφίες του, κρατάει μόνο όσα αρνητικά τον ενδιαφέρουν. Σημειώνει στο περιθώριό τους με μελάνι τον κωδικό που τους δίνει και τα φυλάσσει προσεχτικά σε διαφάνειες και ρυζόχαρτο. Δεν νιώθω άνετα να εξηγώ, συγχωρέστε με, φταίει ότι ούτε και εγώ καταλαβαίνω απόλυτα. Αντί άλλων λόγων επιτρέψτε μου να παραθέσω λόγια δικά του για την φωτογραφία που υπάρχουν σε λεύκωμα φωτογραφιών του.

«Τριγυρνώντας τρία χρόνια σε προσφυγικά στρατόπεδα της Αίγυπτος, της Παλαιστίνης, της Συρίας, αλλάζοντας ψυχή καθώς μαυρίζει το φωτογραφικό χαρτί στον ήλιο.»

«…ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ’ένα φόντο με πιτσούνια και με λουλούδια δέχουνταν το χέρι του γέρο-φωτογράφου να του στρώνει τις ρυτίδες που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του όλα τα πετεινά τ’ουρανού»

«Σήμερα κρέμασα πάνω από το γραφείο μου τη μοναδική φωτογραφία ενός ελληνικού τοπίου που βρέθηκε, ολωσδιόλου τυχαία, μέσα σε κάτι χαρτιά. Τη φωτογραφία της μεγάλης άγκυρας του Πόρου. Την είχα κάνει ένα πρωί της άνοιξης του 40. Καθώς την κοιτάζω τώρα αισθάνομαι την ψυχή μου πλημμυρισμένη. Αλλά δεν είναι αυτά που μου χρειάζουνται: πελεκώντας τον εαυτό μας, έτσι γράφουμε.»


«Σταματήσαμε λίγο πιο κάτω από το Amshit και κοιτάξαμε τον ήλιο να βουλιάζει την ήσυχη θάλασσα της Φοινίκης. Μα γιατί κάποτε βλέπει κανείς τα πράγματα καθαρά – θέλω να πω όπως όταν η φωτογραφική μηχανή είναι σωστά κανονισμένη –»

«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός»

::::

::::

::::

::::
Δε νομίζετε ότι είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι φωτογραφίες του??

Τάκης Τλούπας - Ο φωτογράφος της Θεσσαλικής γης.

Ανέκαθεν για μένα η Θεσσαλία και ιδιαίτερα η Καρδίτσα αποτελούσε το σπίτι μου!Παρόλο που δεν έχω γεννηθεί εκεί και ως γνήσια Αθηναία θα έλεγε κανείς ότι δεν έχω καμία σχέση με την επαρχία,φαίνεται ότι έδρασε το DNA!Δεδομένου ότι εκεί έχω περάσει το 1/3 της μέχρι τώρα ζωής μου,είμαι λάτρης της περιοχής και ιδιαίτερα περήφανη για τον φυσικό πλούτο του χωριού ΜΟΥ!!'Οταν λοιπόν βλέπω κάποιον επιτυχημένο Θεσσαλό θα έλεγα συγκινούμαι....Πόσο λοιπόν τώρα που μιλάμε για έναν μεγάλο καλλιτέχνη και ειδικά φωτογράφο!!Έτσι το μάτι μου έπεσε σε μερικές πληροφορίες για τον Τάκη Τλούπα,τον Λαρισαίο μεγάλο φωτογράφο με τις ειλικρινείς φωτογραφίες,με την ασπρόμαυρη ομορφιά και την απόλυτη αμεσότητα!!Δεν μπόρεσα να μην αγαπήσω την απλότητα των φωτογραφιών του χωρίς είδος επεξεργασίας και προσπάθειας να δημιουργήσει εξωπραγματικές φωτογραφίες!!Για ρίξε μια ματιά.....

Ο Τάκης Τλούπας γεννήθηκε στη Λάρισα το 1920 και πέθανε στις 8 Μαΐου 2003  στην ίδια πόλη που γεννήθηκε και τόσο αγαπούσε. Γιος ξυλογλύπτη ακολουθεί την τέχνη του πατέρα του ως την κατοχή, όμως η αναδουλειά τον έστρεψε σε άλλους τομείς βιοπορισμού. Έτσι έρχεται σ' επαφή με τη φωτογραφία που τον συναρπάζει και την ακολουθεί σαν επάγγελμα. Ξεκίνησε να φωτογραφίζει το 1938 ανεβαίνοντας στον Όλυμπο με τον Ορειβατικό Σύλλογο Λάρισας.


Κατά τη διάρκεια της Κατοχής δούλεψε κοντά σ' ένα επαγγελματία φωτογράφο της πόλης του, όμως κατά βάση ήταν αυτοδίδακτος. Μετά τον πόλεμο ταξίδεψε σε απρόσιτα χωριά με ανθρωπιστικές αποστολές του Ερυθρού Σταυρού, ενώ φωτογράφισε τη μεταπολεμική ανασυγκρότηση της Θεσσαλίας μέσα από σημαντικά δημόσια έργα.
Από το 1945 ανοίγει κατάστημα-στούντιο στη Λάρισα φωτογραφίζοντας νύφες και "εβδομαδιαίες φωτογραφίες"


Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρείας. Ασχολήθηκε με τη φωτογραφία επαγγελματικά διατηρώντας επί δεκαετίες φωτογραφικό εργαστήριο και στούντιο στη Λάρισα, κατάφερε όμως να κρατήσει μέσα του πάντα διάπλατα ανοικτό το παράθυρο της προσωπικής και δημιουργικής έκφρασης.


Οργώνοντας τη Θεσσαλία με τη βέσπα του και αργότερα το θρυλικό Ντεσεβό, κατέγραψε το θεσσαλικό κάμπο, τον Πηνειό και την κοιλάδα των Τεμπών, τη λίμνη Κάρλα και την αποξήρανσή της. Ως δεινός πεζοπόρος περιδιάβαινε τον Όλυμπο, τον Κίσαβο και το Πήλιο σε κοπιαστικές πορείες, αποτυπώνοντας το ορεινό τοπίο με όλες τις διακυμάνσεις του καιρού και του φωτός.


Φωτογράφισε τους βλάχικους καταυλισμούς, τους μεροκαματιάρηδες της γης, το μόχθο του απλού ανθρώπου της υπαίθρου, διατηρώντας αμείωτο ενδιαφέρον για το τοπίο, τη ζωή, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου του. Αποτύπωσε επίσης ευλαβικά την ιδιαίτερη μοναστική ζωή του Αγίου Όρους και των Μετεώρων, με τον τελετουργικό χαρακτήρα και τους μεταφυσικούς συμβολισμούς.


      

     

Επί πλέον φωτογράφισε εκτεταμένα τον αστικό χώρο, κυρίως μέσα από όψεις της Λάρισας και των Τρικάλων. Στο προσωπογραφικό του έργο είτε οι ανώνυμες μορφές καθημερινών ανθρώπων είτε αυτές των επωνύμων, (όπως ο Σεφέρης ή ο Καραγάτσης), αντιμετωπίζονται ομοίως, ως διακριτές ατομικότητες.
     

Υπέρμαχος της «καθαρής» ασπρόμαυρης φωτογραφίας, της έντεχνης απεικόνισης του κόσμου με τρόπο που συνδυάζει τον τεκμαρτό χαρακτήρα και την προσωπική σφραγίδα.
     

Ο Τλούπας χρησιμοποιούσε ως βασικά εργαλεία το φυσικό φωτισμό, τη σύνθεση και την καλή τεχνική γνώση του σκοτεινού θαλάμου. Το σύνολο του έργου του συνθέτει ένα περίτεχνο σύνολο της ελληνικής μεταπολεμικής ζωής και διατηρεί, πέραν της καλλιτεχνικής, σημαντική επιστημονική και ιστορική αξία, προσφέροντας πλούτο πληροφοριών στη λαογραφία, την αρχαιολογία και άλλα επιστημονικά πεδία.

Διέθετε πνευματική συγγένεια και φιλία με τους άλλους τρεις αφοσιωμένους φωτογράφους της ελληνικής υπαίθρου (Σπύρο Μελετζή, Κώστα Μπαλάφα και Δημήτρη Λέτσιο), ακολουθεί την ίδια θεματολογία με αυτούς, όμως οι εικόνες του είναι στο σύνολό τους πιο «αντικειμενικές», καταγράφοντας τις συνθήκες της καθημερινότητας με σαφήνεια και απλότητα, σε αντίθεση με την «ηρωικότητα» των ανθρώπων και των χώρων του Μελετζή και τη συναισθηματική εμπλοκή του Μπαλάφα. Οι φωτογραφίες του Τλούπα καλύπτουν μια μεγάλη ιστορική περίοδο στην οποία διαδραματίστηκαν ίσως από τα σημαντικότερα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα που καθόρισαν την εξέλιξη του τόπου. Τίποτε όμως απ' όλα αυτά δεν αντικατοπτρίζεται στο έργο του, που μοιάζει να στρέφεται μακριά από τους θορύβους των κοινωνικών ταραχών και τους απόηχους της Ιστορίας. Τίποτε δεν ταράζει την ήρεμη καθημερινότητα των ανθρώπων που ζουν σε πλήρη αρμονία με το περιβάλλον και τους γύρω τους. Οι φωτογραφίες του αποκαλύπτουν την πίστη του προς τις κατεστημένες αλήθειες, αρνούμενος να συμπορευτεί με την καινούργια μετασχηματιζόμενη κοινωνία που αναδύεται. Ορισμένες φωτογραφίες από τη φύση και τα τοπία αποτελούν εξαιρετικά δείγματα καλαίσθητων λήψεων, λυρικής διάθεσης, στις οποίες επικρατεί μαζί με την αρμονία και την τάξη μια ήρεμη ονειρική ατμόσφαιρα.

---

Το 1981 κυκλοφόρησε βιβλίο με αντιπροσωπευτικές φωτογραφίες του και τίτλο "Από τη Γη των ανθρώπων", εκδόσεις "Τρία Φύλλα".
Το 1988 συμμετείχε με φωτογραφίες του στο βιβλίο "Βαρούσι".
Το 1986 σε συνεργασία με το δήμο Λάρισας, εκδόθηκε το βιβλίο "Εικόνες από τη Λάρισα του χθες".

Ανδρέας Εμπειρίκος-ο φωτογράφος

«Μία φωτογραφία ζει, έχει ολόκληρη δική της δράσι, συνυφασμένη με την ζωή του θεατή, όπως ένα φλουρί, ένα κρύσταλλο, ή ένα γάντι»

Ο Ανδρέας Εμπειρίκος δεν υπήρξε μόνο σημαντικός πεζογράφος και ποιητής, αλλά και φωτογράφος. Η φωτογραφική ματιά του είναι προέκταση της ποιητικής του ματιάς. Ο φωτογραφικός φακός του λειτουργεί όπως περίπου το χαρτί και το μελάνι.
Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού αποκαλύπτεται και ως μανιώδης φωτογράφος, ένα γνώρισμα που τον χαρακτήριζε ως το τέλος της ζωής του.

[

Σύμφωνα με τον γιο τού ποιητή, Λεωνίδα Εμπειρίκο, ο πατέρας του, μανιώδης φωτογράφος και συλλέκτης φωτογραφικών μηχανών, έχει «τραβήξει» χιλιάδες φωτογραφίες, ενώ τα αρνητικά, που σιγά-σιγά αρχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια, είτε με εκθέσεις είτε με λευκώματα, μέρος μόνο αυτής της πολύτιμης  συλλογής μπορούν να αναδείξουν.

Αξίζει να σημειωθεί οτι ο Ανδρέας Εμπειρίκος είχε διοργανώνει έκθεση 210 ασπρόμαυρων φωτογραφιών του στην αίθουσα «Ιλισός» στην Αθήνα, τον χειμώνα του 1960. Όλες οι φωτογραφίες του είχαν αύξοντα αριθμό, τίτλο, τόπο λήψης και τιμή πώλησης που κυμαίνονταν από 70 ως 100 δρχ. Δεν είναι γνωστό ποιες ακριβώς ήταν αυτές που εξέθεσε ούτε αν και πόσες από αυτές πουλήθηκαν. Στις φωτογραφίες της έκθεσης κυριαρχούσαν τα τοπία και τα πορτρέτα αλλά δεν έλειπαν και οι σκηνές της καθημερινής ζωής.

Από τον τεράστιο όγκο των φωτογραφιών του, οι περισσότερες βρίσκονται ακόμα σε αρνητικά. Όσες έχουν δημοσιευθεί βρίσκονται στα περιοδικά Xάρτης (17/18, 1985), Φωτογράφος (10,1991), Συντέλεια (4-5, 1991) και στο βιβλίο του Θ. Bελλούδιου Φαντασιομετρική Tέχνη για προχωρημένους (Nεφέλη 1983). Στα πλαίσια του «Έτους Eμπειρίκου», πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 μεγάλη έκθεση φωτογραφιών του ενώ, παράλληλα, εκδόθηκε από τις εκδ. Άγρα το πρώτο λεύκωμα για το φωτογράφο Ανδρέα Εμπειρίκο με τον τίτλο «Ο φωτοφράκτης». Τον Ιούλιο του 2004 στην Άνδρο διοργανώθηκε, στα πλαίσια του συνεδρίου «Μνήμη Ανδρέα Εμπειρίκου», έκθεση φωτογραφιών του με θέμα «Η Άνδρος του Ανδρέα Εμπειρίκου». Επίσης, εκδόθηκε ξανά από τις εκδ. Άγρα και λεύκωμα φωτογραφιών του ποιητή με τον ίδιο τίτλο.

Ο Φωτοφράκτης
"Οι ώρες μέσα απ' τους ιριδισμούς και τα παιχνίδια ρέουν, όπως ανάμεσα στα πολυτρίχια τα διαυγή νερά. Και ο ρεμβασμός με τα κλειδιά του ανοίγει ορίζοντες, που απλώνουν και αδιακόπως μεγαλώνουν, σαν κύκλοι πέτρας που έπεσε σε επιφάνειαν αδιατάρακτη από πράξεις φθαρτές και νόθες. Όρθρος η ώρα η πρώτη. Πίσω της, η λαγαρή πρωία, με δείκτες ρόδινους που γρήγορα (θα πω, ανέλπιστα σχεδόν) γυρίζουν και χρυσίζουν. Ένας φακός με απίστευτον φωτοφράκτη αρπάζει την πιο γοργή στιγμή και την απλώνει στην επιφάνεια μιας πλάκας λείας, ευαισθησίας εξαισίας.
Και τώρα που άνοιξε και έκλεισε ο φωτοφράκτης σαν μάτι αδέκαστο και συνελήφθη ο χρόνος, ο ρεμβασμός αυξάνει την ζωή και δίδει στην κάθε εικόνα την κίνησι και την ευελιξία που φέρνει από τα βάθη μιας πηγής (της ιδικής του) ζεστό το πιο κρυφό της νόημα. Και ιδού που μεταλλάσσει πλήρως την εικόνα? από μια στατική στιγμή (ας πούμε καρφωμένη) την μετατρέπει σε πολυκύμαντον χορόν ωρών και πλαστικών σωμάτων ευρυθμίας, σε οντοποίησιν απτήν και ασπαίρουσαν παντός οράματος, πάσης ευθυμίας."
(Από τη συλλογή Οκτάνα)

Θεωρώ πως ο τρόπος γραφής του Α.Εμπειρίκου,δεν έχει καμία σχέση με το φωτογραφικό του προφίλ...Νιώθω πως δεν συναντώ στα συγγραφικά του έργα την απλότητα των φωτογραφιών του!Οι φωτογραφίες του θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν "φωτογραφίες δρόμου" αλλά νομίζω πως τα έργα του(πεζά και ποιήματα),αν και έχουν την αμεσότητα του δρόμου,παρουσιάζουν και σουρεάλ εικόνες!

Τα συμπεράσματα δικά σας.........

Θερινοί ολυμπιακοί αγώνες 1896-Αθήνα....Με φωτογραφικοϊστορικη ματια![Olympic games-1896-Athens]

Οι Αγώνες της Ι Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896, διοργανώθηκαν στην Αθήνα (Ελλάδα) από τις 6 Απριλίου έως τις 15 Απριλίου 1896.
Το 1894 σε συνέδριο που οργάνωσε ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν στο Παρίσι ιδρύθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή και αποφασίστηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων. Έπειτα από πρόταση του Έλληνα εκπροσώπου Δημητρίου Βικέλα ως τόπος διεξαγωγής των Ι Ολυμπιακών Αγώνων ορίστηκε η Αθήνα.[The 1st Olympic games mounted in Athens from 6 to 15 April 1896. In 1894,in a meeting which had been amounted by Pier De Kouberten in Paris,blished the National Olympic Committee and they decided to mount again the olympic games. After a proposal of Dimitris Vikelas,they decided to amount the O.G in Athens.]


Αν και ο αριθμός των αθλητών που πήραν μέρος ήταν μικρός, παρόλα αυτά η συμμετοχή ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τότε σε αθλητική διοργάνωση. Οι Αγώνες είχαν μεγάλη επιτυχία και υπήρξε μεγάλη συμμετοχή του ελληνικού κοινού. Σημαντική στιγμή για τους Έλληνες, η νίκη στο μαραθώνιο από το Σπύρο Λούη. Ο πιο επιτυχημένος αθλητής των Αγώνων αναδείχθηκε ο Γερμανός παλαιστής και γυμναστής Καρλ Σούμαν.[ Although there weren't a lot of athletes,it was the biggest athletic event.The O.G. had  big success.An important victory was the victory of Spyros Louis at the marathon. The best athlete of the games was Karle Souman,a german!]


Με το τέλος των Αγώνων της Ι Ολυμπιάδας, ο βασιλιάς Γεώργιος Α' αλλά και αμερικανοί αθλητές ζήτησαν από τον Κουμπερτέν και τη ΔΟΕ τη μόνιμη διεξαγωγή τους στην Αθήνα. Ήδη όμως είχε αποφασιστεί το Παρίσι ως η επόμενη διοργανώτρια πόλη. Έκτοτε, εκτός των εμβόλιμων Μεσοολυμπιακών Αγώνων του 1906, οι Αγώνες επέστρεψαν στην Ελλάδα μόλις το 2004, για τους Αγώνες της ΧΧVΙΙΙ Ολυμπιάδας.[After the 1st O.G , King George A' and some american athletes asked Kouberten for the permanent comduct in Greece but they had already decided that Paris will amount the next O.G.The next O.G amounted in Greece,was in 2004.]


Η είδηση της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων από την Αθήνα έτυχε μεγάλης αποδοχής από το ελληνικό κοινό και τον τύπο. Όμως, η οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν άσχημη ενώ υπήρχε αστάθεια με τη συνεχή εναλλαγή στην πρωθυπουργία του Χαριλάου Τρικούπη με το Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Το 1894 η οργανωτική επιτροπή υπό το Στέφανο Σκουλούδη παρουσίασε έκθεση για το κόστος των Αγώνων. Το κόστος ήταν τρεις φορές μεγαλύτερο από τις εκτιμήσεις του Κουμπερτέν. Δήλωσαν πως οι Αγώνες είναι αδύνατον να διεξαχθούν και παραιτήθηκαν. Το συνολικό κόστος της διοργάνωσης εκτιμήθηκε στα 3.740.000 δραχμές.
Παρόλα αυτά και έπειτα από δωρεές το ποσό συλλέχθηκε και κατάφερε τελικά να πραγματοποιηθεί η Ι Ολυμπιάδα στην Αθήνα!


Η έναρξη των Αγώνων της Ι Ολυμπιάδας πραγματοποιήθηκε στις 6 Απριλίου 1896 (25 Μαρτίου με το παλιό ημερολόγιο) που συνέπιπτε με τη Δευτέρα του Πάσχα για τους ορθοδόξους και με την εθνική επέτειο της ανεξαρτησίας της Ελλάδας.[The beggining of the 1st Olympic Games happenen at April the 6th 1896(March the 25th with the old calendar) when it was falling with the Monday of Easter for the orthodoxs and with the anniversary of the revolution of Greece.]

Η τελετή έναρξης[The begginning ceremony]

Η νίκη του Σπύρου Λούη στο μαραθώνιο. Ο νερουλάς από το Μαρούσι τερμάτισε πρώτος μεταξύ 18 αθλητών στο Παναθηναϊκό Στάδιο μπροστά σε 60.000 θεατές και έγινε ένας από τους ήρωες των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο χρόνος του 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Με την είσοδό του στο Στάδιο ο κόσμος με ενουσιασμό διέσπασε τις μονάδες ασφαλείας που τηρούσαν την τάξη και ξεχύθηκε στον στίβο. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος και ο αδελφός του κατέβηκαν μαζί με το πλήθος, σήκωσαν ψηλά τον Λούη και τον ανέβασαν μέχρι την πορφυρή εξέδρα όπου καθόταν ο Βασιλιάς [The victory of Spyros Louis an marathon.The waterman from Marousi arrived first-between 18 athletes- at Panathinaiko Stadium in front of 60.000 people,and he became a "hero"  of the O.G.His time was 2h 58min.] 

Η είσοδος του Σπύρου Λούη στο Παναθηναϊκό στάδιο[The entrance of Spyros Louis at Panathinaiko stadium]

Το παναθηναικό στάδιο κατά την διάρκεια των αγώνων[The Panathinaiko stadium during the O.G.]




Finally,everything is a photo....We take photos and after a long time we look at them and we are thinking about the past!